داستانی زیبا از قضاوت امیرالمومنین علی (ع)

زنی که پسر را از خود ندانست

او که جوانی نورس بود سراسیمه و شوریده حال در کوچه های مدینه گردش
می کرد و پیوسته از سوز دل به درگاه خدا می نالید و مادر خود را
نفرین می نمود و . . . .

عمر رو به زن کرده و گفت : این پسر چه می گوید ؟

زن گفت : ای خلیفه سوگند به خدایی که در پشت پرده نور پنهان است و

هیچ دیده ای او را نمی بیند ؛و سوگند به محمد و خاندانش من هرگز او را

نمی شناسم و نمی دانم از کدام قبیله و طایفه است قسم به خدا او می خواهد به

وسیله این ادعایش مرا در بین عشیره و بستگانم رسوا کندو من دوشیزه ای هستم

از قریش و تا کنون شوهر ننموده ام .

عمر به زن گفت آیا شاهدی برای این مطلب داری ؟

زن گفت آری و هشتاد نفر از برادران عشیره ای خود را جهت شهادت حاضر ساخت

گواهان نزد عمر شهادت دادند که این پسر دروغ می گوید و می خواهد با این

تهمتش زن را دربین طایفه و قبیله اش خوار و ننگین سازد .

عمر به ماموران گفت : جوان را بگیرید و به زندان ببرید تا از شهود تحقیق

زیادتری شودو چنانچه گواهی شان به صحت پیوست بر جوان حد افتراء را جاری کنم.

ماموران جوان را گرفتند و به طرف زندان گسیل دادند ؛ اتفاقا

حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام در میان راه با ایشان برخورد نمود ؛

جوان چون نگاهش به آن حضرت افتاد فریاد زد ای پسر عم رسول خدا

صلی الله علیه و آله و سلم از من ستمدیده دادخواهی کن ؛ و ماجرایی را که برای

عمر گفته بود برای حضرت علی علیه السلام نیز بیان داشت و گفت عمر

دستور داده مرا به زندان ببرند .

امیرالمومنین علی علیه السلام به ماموران فرمود :

جوان را نزد عمر برگردانید .

عمر از دیدن جوان برآشفت و گفت : من دستور داده بودم جوان را زندانی کنید

برای چه او را برگرداندید ؟

ماموران گفتند : ای خلیفه علی ابن ابی طالب به ما فرمان داد جوان را نزد تو

برگردانیم ؛ و ما از خودت شنیده ایم که گفته ای هرگز از دستورات علی علیه السلام

سرپیچی نکنید.

در این هنگام علی علیه السلام وارد گردید و فرمود : مادر جوان را حاضر کنید

زن را آوردند آنگاه رو به جوان کرده و به وی فرمود :

چه می گویی ؟

جوان داستان خود را به طرز سابق بیان کرد و سپس رو به عمر نموده و فرمود :

آیا اذن می دهی بین ایشان داوری کنم ؟

عمر گفت سبحان الله چگونه اذن ندهم با آن که از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم

شنیدم که فرمود :

علی ابن ابی طالب علیه السلام از همه شما داناتر است

در این وقت امیرالمومنین علی علیه السلام به زن فرمود :

آیا برای اثبات ادعای خود گواه داری ؟

گفت : آری و شهود را حاضر ساخت و آنان مجددا گواهی دادند !

آن حضرت فرمود : اکنون چنان بین آنان داوری کنم که آفریدگار جهان از آن خشنود

گردد قضاوتی که حبیبم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به من آموخته است ؛

سپس به زن فرمود :

آیا ولی و سرپرستی داری ؟

زن گفت : آری این شهود همه برادران و اولیاء من هستند

امیرالمومنین علی علیه السلام به آنان رو کرده و فرمود :

حکم من درباره شما و خواهرتان پذیرفته است ؟

همگی گفتند آری

سپس حضرت علی علیه السلام فرمود :

گواه می گیرم خدا را و تمام مسلمانانی را که در این مجلس حضور دارند که عقد

بستم اینزن را برای این جوان به کابین چهارصد درهم از مال نقد خودم ؛ ای قنبر

برخیز درهم ها رابیاور ؛ قنبر درهم ها را آورد ! علی علیه السلام آنها را در

دست جوان ریخت و به وی فرمود :

این درهم ها را در دامن زنت بینداز و نزد من میا مگر آن که در تو اثر زفاف باشد

( یعنی غسل کرده باشی ) جوان برخواسته و درهم ها را در دامن زن ریخت

و گریبانش راگرفت و گفت برخیز .

در این هنگام زن فریاد برآورد (( آتش ؛ آتش ))

ای پسر عم رسول خدا ؛ می خواهی مرا به عقد فرزندم در آوری ؟

به خدا سوگند او پسر من است !!

آن گاه علت انکار خود را چنین شرح داد :

برادرانم مرا به مردی فرومایه تزویج نمودند و این پسر از او بهم رسید و چون

بزرگ شد آنان مرا تهدید کردند که فرزند را از خود دور سازم ؛ به خدا سوگند

او پسر من است و دست فرزند را گرفت و روانه گردید .

منبع :
کتاب قضاوتهای حضرت علی علیه السلام

تالیف آیت الله شیخ محمد تقی شوشتری

به نقل از سایت بین الحرمین زاهدان

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *