مسجد حاج محمد جعفر در اصفهان معروف است. مسجدی که با گویش اصفهانی «حَج مَم جَعفِر» خوانده می شود.
اما حاج محمدجعفر که بود؟ در ادامه بخوانید.
حاج محمدجعفر آباده ای از مجتهدین صاحب فتوا، مرجع امور شرعی و صاحب رساله عملیه بوده است. او سال ها در اصفهان به تدریس و تألیف مشغول بود.
در عصر حاجی آباده‌ای ، بسیاری از علمای اصفهان به اجرای حدود شرعی و حد زدن شراب خوارها می‌پرداختند، ولیکن حاجی آباده ای که در مقام اجتهاد و فقاهت بر همه تقدم داشت ، در اجرای حد، بسیار با احتیاط و حتی الامکان دوری می کرد.
روزی آقایان تصمیم گرفتند تا عمل خلاف شرعی را که موجب حد باشد نزد حاجی به رویت برسانند، به طوری که بر حسب وظیفه دینی مجبور به اجرای حد شود!
حاجی آباده ای رسم داشت که دعوت برای خواندن خطبه عقد زناشویی را همه وقت بی درنگ اجابت کند.
در یکی از ایام رمضان به بهانه دعوت برای خواندن خطبه عقد نکاح او را به خانه ای بردند که جماعتی بی پروا به روزه خوردن و شراب و قمار مشغول بودند.
وقتی حاج محمد جعفر آباده ای به خانه آن ها رسید، آن ها داشتند ناهار می خوردند. به محض این که چشم آباده ای به این مجلس افتاد، خطاب به جمعیت روزه خواران کرده و گفت:
عجب است مرا عوض مجلس عقد به عیادت مریض آورده‌اند . . . معلوم می‌شود شما همه مریض هستید که روزه نگرفته‌اید! خدا شما را شفا بدهد!
حاج محمدجعفر این را گفت و سریعا از منزل خارج شد.
حُسن رفتار او باعث شد که روزه خوارها روز بعد خدمت او رفته و توبه کنند و در جرگه صلحای مومن داخل شوند.
زندگینامه
حاج محمد جعفر آباده ای فرزند محمد صفی صغادی آباده ای فارسی ، دانشمند ، فقیه ، متکلم و مجتهد بلند مرتبه قرن سیزدهم هجری و از علمای بزرگ اصفهان در حدود سال ۱۱۹۰ ه. ق. در روستای صغاد از توابع آباده به دنیا آمد.
او در اصفهان نزد دانشمندان بزرگی همچون حاج محمد ابراهیم کلباسی ، حاج سید محمد باقر حجت الاسلام شفتی بیدآبادی و آقا سید محمد مجاهد تحصیل کرد و علوم عقلی و عرفان را نزد ملا اسماعیل واحدالعین ، سید رضی الدین لاریجانی و احتمالا ملا علی نوری آموخت.
او بیشتر عمر خود را در اصفهان به صدور فتوا ، تدریس و تحقیق و نگارش کتاب و رفع مشکلات مردم گذراند. او عالمی زیرک و خوش مشرب و شوخ طبع بود و شوخی هائی از او نقل می کنند. آباده ای در علوم زمان خود به خصوص فقه ، حدیث و کلام و ادبیات عرب استاد بود و علوم عقلی را به خوبی می دانست. از آثار خیریه او احداث مسجدی در نزدیکی مسجد جامع اصفهان و مقابل بازار بزرگ است که اکنون به نام ایشان به مسجد حاج محمد جعفر معروف است.
این عالم وارسته و مجتهد عالیقدر در شب شنبه ۱۹ رمضان سال ۱۲۸۰ ه. ق. در اصفهان درگذشت و به گورستان تاریخی تخت فولاد اصفهان منتقل و در تکیه ای به نام خود ایشان ( تکیه حاج محمد جعفر ) به خاک سپرده شد.