در شهر وینسبرگ آلمان قلعه ای وجود دارد به نام “زنان وفادار” که داستان جالبی دارد و مردم آنجا با افتخار آن را تعریف می کنند:
در سال ۱۱۴۰ میلادی شاه کنراد سوم شهر را تسخیر می کند و مردم به این قلعه پناه می برند، و فرمانده دشمن پیام می دهد که حاضر است اجازه بدهد فقط زنان و بچه ها از قلعه خارج شوند و به رسم جوانمردی با ارزش ترین دارایی خودشان را هم بردارند و بروند، به شرطی که به تنهایی قادر به حمل آن باشند.
قیافه ی فرمانده دیدنی بود وقتی دید هر زنی شوهر خودش را کول کرده و دارد از قلعه خارج می شود.
زنان مجرد هم پدر یا برادرشان را حمل می کردند.
شاه خنده اش میگیرد اما خلف وعده نمی کند و اجازه می دهد بروند، و این قلعه از آن زمان تا به امروز به نام “قلعه زنان وفادار” شناخته می شود.
اینکه با ارزش ترین چیز زندگی مردم آنجا پول و چیزهای مادی نبود و اینکه اینقدر باهوش بودند که زندگی عزیزان خود را نجات دادند تحسین برانگیز است.
دعا کنیم در این روزگار نیز با ارزش ترین داراییهای دنیوی ما
عزیزانمان باشند، نه پول و ثروت و ماشین و خانه و پست و مقام، چرا که ارزش اینها به انسانهای دور و برمان است، به «انسانیت همه مان»!