اروپا: موفقیت مدیر بر اساس پیشرفت مجموعه تحت مدیریتش سنجیده می شود.
ایران: موفقیت مدیر سنجیده نمی شود، خود مدیر بودن نشانه موفقیت است.
اروپا: مدیران بعضی وقتها استعفا می دهند.
ایران: عشق به خدمت مانع از استعفا می شود.
اروپا: افراد از مشاغل پایین شروع می کنند و به تدریج ممکن است مدیر شوند.
ایران: افراد مادرزادی مدیر هستند و اولین شغل شان در بیست سالگی مدیریت .بزرگترین های کشور است.
اروپا: برای یک پست مدیریت، دنبال مدیر می گردند.
ایران: برای یک فرد، دنبال پست مدیریت می گردند و در صورت لزوم این پست ساخته می شود.
اروپا: یک کارمند ساده ممکن است سه سال بعد مدیر شود.
ایران: یک کارمند ساده، سه سال بعد همان کارمند ساده است، در حالیکه مدیرش سه بار عوض شده.
اروپا: اگر بخواهند از دانش و تجربه کسی حداکثر استفاده را بکنند، او را مشاور مدیریت می کنند.
ایران: اگر بخواهند از کسی هیچ استفاده ای نکنند، او را مشاور مدیریت می کنند.
اروپا: اگر کسی از کار برکنار شود، عذرخواهی می کند.
ایران: اگر کسی از کار برکنار شود، طی مراسم باشکوهی از او تقدیر می شود و پست جدید می گیرد.!!!!