محمدحسن فرحبخشیان معروف به ژولیدهٔ نیشابوری

محمدحسن فرحبخشیان معروف به ژولیدهٔ نیشابوری (زادهٔ سال ۱۳۲۰-درگذشتهٔ ۱۹مهر ۱۳۸۶) شاعر اهل نیشابور بود.

فرحبخشیان از کودکی به امام‌های شیعه علاقمند بود. او منشأ این علاقه را به حضورش در مراسم مذهبی در دوران کودکی مربوط می‌دانست. به گفتهٔ خودش از ۱۲ سالگی و پس از آن‌که شبی در خواب، شخصی او را به شعر گفتن تشویق کرد، سرودن شعر را آغاز کرده بود.

او در وقایع خرداد سال ۴۲ به سرودن شعرهای انقلابی روی‌آورد که به خاطر آن ۳ سال و ۸ ماه را در زندان گذراند.

ژولیده پس از آزادی از زندان، تا سال ۱۳۵۷، دو بار دیگر و در جمع، ۶ ماه دیگر زندان را تجربه کرد.

طبق گفتهٔ خودش لقب «ژولیدهٔ شوریدهٔ خاکی» را سید محمود طالقانی زمانی که برای اولین‌بار او را در زندان ملاقات کرده بود برای خطاب کردنش استفاده کرده بود و در دیدارهای بعدی، لقب «ژولیده» را برای او برگزیده بود. ژولیده در دوران جنگ ایران و عراق در جبهه حضور داشت و برخی سروده‌های حماسی وی به آن دوران برمی‌گردد.

سکونت در ورامین

ژولیدهٔ نیشابوری، پس از رهایی از زندان قصر مدتی در ورامین ساکن شد، و سپس به وطن مراجعت نمود و در مرحلهٔ دوم از سال ۱۳۶۸ در ورامین سکونت گزید و تا آخر عمر آنجا باقی ماند.

سرانجام، ژولیدهٔ نیشابور، در عصرگاه روز پنجشنبه، نوزدهم مهر ۱۳۸۶ شمسی، در بیمارستان سوم شعبان تهران بر اثر سکتهٔ قلبی درگذشت و پیکرش در گورستان ورامین -موسوم به گلزار شهدای حسین رضا- در کنار فرزندش دفن شد.

آثار ژولیدهٔ نیشابوری

درونمایهٔ اغلب سروده‌های این شاعر، مذهب، مدح اهل بیت، انقلاب و جنگ ایران و عراق می‌باشد. از او تا کنون بالغ بر ۳۰ اثر در قالب کتاب و جزوه مشتمل بر مجموعه آثاری از قبیل: «گلبانگ عشق»، «ای قلبها بسوزید»، «ای چشمها بگریید»، «چه کنم، دام می‌سوزد» و… منشر شده و برخی از این آثار بیش از ۱۵ بار تجدید چاپ شده‌است. از دیگر آثار ژولیده کتابی است که در آن زیارت عاشورا را به زبان شعر درآورده‌است.

نمونه‌ای از اشعار

لطف حق