به طرز غیرقابل باوری بد بودیم.بد،آنقدر که برخلاف طبیعت بازیهای عراق – ایران، لباس گلر حریف در نیمه دوم حتی یکبار خاکی نشود.
این خلاصه ای از مسابقه ایست که هرچه به پایانش نزدیک می‌شدیم،آشفتگی و شلختگی تاکتیکی و از هم گسیختگی سازمان تیمی ما بیشتر در آن نمایان می شد.چیزی که با روزهای تفوق ما بر حریفان آسیایی در دوره دوم کاری کارلوس کی‌روش برای هواداران تیم ملی به شدت گران تمام شده وبنابراین مارک ویلموتس نیز به سرعت از جایگاهی که ممکن بود در ذهن برخی طرفداران تیم ملی داشته باشد سقوط کرده و ابراز نگرانی از ادامه کار تیم ملی با او سکه رایج گفت وگوهای فوتبالی در شبکه های اجتماعی اسرت.
اما ما در این حد بد بودیم؟ اگر پاسخ مثبت است، چرا؟
*ایران در نیمه عقب،از ترکیبی قابل انتظار استفاده کرد. بیرانوند،کنعانی،پورعلی،رضاییان و محمدی.تیم یک تغییر نسبت به بازی بحرین داشت و این بار با خروج حسینی (عامل پنالتی بازی بحرین) پورعلی گنجی با رفع مصدومیت دوباره به میدان بازگشته بود.اما مدافعان ایران بارها مغلوب سرعت و تکنیک عراقی ها شدند.جالب اینکه به جز آشفتگی قلب دفاعی عملکرد منفی سه مدافع کناری ما (محمدی – نادری و رضاییان) روی هردوگل قابل تماشا بود.
*سه هافبک ایران احمد نوراللهی ، امید ابراهیمی و مسعود شجاعی هرگز موفق به پیروزی در جنگ های تن به تن با عراقی های باانگیزه نشدند.موفق ترین این جمع نوراللهی گلی زیبا برای ایران زد که می توانست متضمن یک بازی بدون باخت باشد؛اما در نهایت این هافبکهای عراق بودند که توپ را می گرداندند و بازی خود را به ما تحمیل می کردند. بازیکنان چابک و خوش تکنیکی مثل طارق و بشار که با توپگیری ها و دریبلهای موفق زمینه ساز چیرگی عراق در میانه میدان بودند.
*در خط جلو محمد محبی ، مهدی طارمی و سردار آزمون روز چندان موفقی را سپری نکردند و جز محبی که یک پاس گل داد دو بازیکن دیگر کمتر در موقعیت گل خطرناک و روبه دروازه جریف قرار گرفتند که شاید علت تعویض آزمون و طارمی هم همین بود.
* تیم پرخاشگر
اینکه کریم باقر مربی پرسپولیس که قبل از ترک ایران از سوی ملی پوشان به اردو رفته بود در مصاحبه با رسانه ها حرف از لزوم ارامش در این میدان بزرگ انداخت، ذهن ها را به سمت اخراج او در بازی تلخ مقابل قطر در مقدماتی جام جهانی ۹۸ فرانسه برد که باقری عصبانی از توهین حریف کاری کرد حرکتی کرد که داور او را از زمین اخراج کند. اما با وجود پیش بینی و درخواست آقا کریم ایران در بازی پربرخورد مقابل عراق یک اخراجی داد که او کسی جز مسعودشجاعی باتجربه ترین بازیکن تیم ملی نبود.جالب اینکه در بازی قبلی هم تیم ملی مقابل بحرین به نحو دیگری از پرخاشهای بی پایان و عدم تمرکز بازیکنان لطمه خورده بود.
*ایده فنی
اینکه مارک ویلموتس با کدام ایده فنی تیم ایران را به میدان می فرستد برما نامکشوف است اما دو شکست متوالی خارج از خانه و خطری به بزرگی از دست رفتن احتمال صعود به جام جهانی ۲۰۲۲ نشانه ای از ناکارا بودن روش سرمربیگری او در تیم ملی است.ویلموتس که با اعلام میل به استعفا از هدایت تیم ملی ایران و جنگ برای دریافت دستمزد باعث اختلال در برنامه آماده سازی تیم ملی شد باید درباره رفتار خارج از استاندارد ورزشی خود که سرنوشت تیم تحت اختیارش را به بازی گرفت توضیح بدهد.
جالب اینکه تبعات این اشتباه بزرگ (با وجودی حق شخصی او در دریافت دستمزد و اعتراض به دیرکرد) از سوی بسیاری از کارشناسان پیش بینی شده بود.
حالا ویلموتس بدون شک بخشی از اعتبار اولیه خود را در بین علاقمندان جدی تیم ملی از دست داده و این لطمه ای نیست که به سادگی قابل جبران باشد.همچنین در مقایسه دائمی وی با کارلوس کی روش سرمربی پیشین تیم ملی،آنچه که او بعنوان فوتبال تهاجمی مطرح می‌کند به جز در مسابقه با تیمهای ضعیف قابل لمس نبوده و مشخص نیست تاکتیک مدنظر (بخصوص با از دست رفتن زمان) چگونه قرار است در تیم ملی حلول کند و ایران را از یک تیم دفاعی به یک تیم مهاجم و صاحب توپ تبدیل کند.
-ویلموتس بدون شک در انتخاب فهرست های اولیه بازیکنان نمره کاملی نمی گیرد،اما عجیبتر ترکیبهای ناهمگون و متفاوت او در بازیهای مختلف تیم ملی است.چیزهایی که بجای حریف خودمان را عافلگیر می کند تا در روزی مثل امروز حتی توانایی وقت کشی ودر آوردن بازی با ضد فوتبال را نداشته باشیم.
-اینکه تیم ملی ایران بازهم با ویلموتس پیش برود در اراده رییس فدراسیون فوتبال است اما بدون شک زنگ خطر برای فوتبال ایران به صدا درآمده و باوجود خوشبینی نسبت به ۴ بازی باقیمانده شامل سه مسابقه خانگی،وضعیت آنقدر بغرنج هست که حداقل دیدگاه سرمربی تیم ملی تغییر کند؛اینکه رقابت حتی در مرحله اول مقدماتی جام جهانی ممکن است همینقدر سخت باشد که امشب خیلی ها در هراس از حذف بی خواب باشند.