“آقا یا حسین” یکی از این برگهای ماندگار تاریخ در کرمانشاه است.
استاد فرشید یوسفی نگارنده کتاب بزرگان کرمانشاه چند برگی از این کتابش را به سرگذشت “آقا یاحسین” اختصاص داده است،که در ادامه تقدیم می کردد.
به ” آقا یا حسین” مشهور بوده است و پیرغلام های هفتاد هشتاد ساله کرمانشاهی سید بلند قامت تکیده اندامی را که در کسوت روحانیت در دوره گرد مجلس سیدالشهدا بوده است را به یاد دارند.
شیوه و سیاق اشک هایی که متفاوت ترین روضه خوان خاندان عصمت و طهارت، از مستمعین می گرفت شگفت انگیز است. او بلند بالا ترین قصیده ها و سروده های عالم و وسعت مظلومیت شیعه را یک نام خلاصه کرده بود. یا حسین…
“آقا یا حسین” در هر مجلسی از مجالس سیدالشهدا که قدم می گذاشت تمام روضه و مقتل را فقط در چند یا حسین خلاصه می کرد. آنقدر ندای یا حسین این سید تکیده قامت نافذ بوده است که هنوز اگر با کسانی که او را از نزدیک دیده اند هم کلام شوی و از “آقا یا حسین” می پرسی با انقلاب و دگرگونی خاصی سوالهای شما را پاسخ می دهند.
این نویسنده، شاعر و مورخ کرمانشاهی در این رابطه به خبرنگار مهر گفت: رحلت “آقایاحسین” مصادف شد با فوت یکی از بازاریان متمول کرمانشاهی که نمی خواهم نام اورا ذکر کنم. شبی که در آرامستان کرمانشاه تابوت “آقا یا حسین” تنگ دست را آوردند همزمان شد با آوردن تابوت مرد متمول. خانواده ثروتمند به یکی از قاریان آرامستان سپردند که تا صبح برای پدرشان قرآن بخواند.
یوسفی گفت: قاری هنگام قرآن خواندن تابوت آقا یا حسین را هم از سر دلسوزی نزدیک می آورد تا صدای قرآن به تابوت مرد تهی دست هم برسد. نیمه های شب قرآن خوان می خواهد دقایقی را بخوابد و از سر ما رو کش تابوت ها را بر می دارد و رو انداز خودش می کند. روکش تابوت مرد ثروتمند مخملین و گران قیمت و روکش تابوت “آقا یا حسین” ساده. قاری که از خواب بیدار می شود به اشتباه روکش تابوت مخملین را بر تابوت “آقا یا حسین” می کشد.
این مورخ کرمانشاهی ادامه داد: خانواده مرد ثروتمند که قصد بردن جنازه پدرشان را به کربلا داشتند قبل از سپیده صبح برای بردن تابوت به آرامستان می آیند و تابوتی را که با پارچه گران قیمت پوشیده شده بود به قصد عزیمت به کربلا با خود می برند. زمانی که در کربلا برای خواندن تلقین در قبر روی کفن را باز می کنند متوجه ماجرایی که پیش آمده است می شود.
یوسفی گفت: ظاهرا پسر مرد متمول آنجا می گوید که لیاقت این مرد است که در جوار حسین (ع) باشد. آری ” آقا یاحسین” یک عمر آقایش را صدا زد و در هنگام مرگ آقایش پاسخ او را داد.
به گزارش خبرنگار مهر، داستان این اعجاز حسینی را بسیاری از هم سن و سال های استاد یوسفی به یاد دارند و حدودا به سالهای ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۲ باز می گردد.