خودگنه کاریم و از دنیا شکایت می کنیم! غافل از خود، دیگری را هم قضاوت می کنیم
کودکی جان می دهد از درد فقر و ما هنوز چشم می بندیم و هرشب خواب راحت می کنیم
عمر کوتاه است و دنیا فانی و با این وجود…
ما به این دنیای فانی زود عادت می کنیم!
ما که بردیم آبرو از عشق، پس دیگر چرا…
عشق را با واژه هامان بی شرافت می کنیم؟
کاش پاسخ داشت این پرسش که ما در زندگی…
با همیم اما چرا احساس غربت می کنیم؟
من به این مصرع یقین دارم که روزی میرسد!
سوره ای از عشق را با هم قرائت می کنیم…
منوچهر مکرم
در مورد شاعر اشعار بالا سایت هایی که در اینترنت هستند، شیخ بهایی اعلام نمودند که بنده هم به استناد آنها شیخ بهایی به عنوان سراینده این اشعار اعلام نمودم ولی در مورخه ۷دی ۹۸ فردی بنام منوچهر مکرم با بنده(مدیرسایت دهنوی)تماس گرفت و اعلام نمود که شاعر این شعر بنده هستم.
بنابر این کسانی که از سایت بنده این اشعار را در هر رسانه ای منتشر کرده اند موظفند شاعر اشعار مدکور را آقای منوچهر مکرم اعلام نمایند.