Day: دی ۱۶, ۱۴۰۱

می گذرد کاروان رویِ گلِ ارغوان
قافله سالار آن سروِ شهید جوان
در غمِ این عاشقان چشمِ فلک خون فشان
داغِ جدایی به دل آتشِ حسرت به جان
خورشیدی تابیدی ای شهید
در دل ها جاویدی ای شهید
میگرید در سوگت آسمان
میسوزد از داغت شمعِ جان
چون رویَد لاله از خاکِ تو
یاد آرم وضع جان پاکِ تو
بنگر چون شد دل ها خون شد زین آتش ها
از موجِ خون شد لاله گون دشت و صحرا
زین درد و غم گرید عالم ای شهید ما
از این ماتم خون میگِریَم
ای یاران ای یاران سوزم از داغ غمی
داغ ظلم و ستمی خون هر جانباز میدهد آواز
جان فدای وطنم خاک ایران کفنم

چند سال پیش در مهدکودکی با بچه های ۴ ساله کار می کردم می خواستم چکمه های یه بچه ای رو پاش کنم ولی چکمه ها به پای بچه نمی رفت. بعد از کلی فشار و خم و راست شدن، بچه رو بغل کردم و گذاشتم روی میز، بعد روی زمین… و بالاخره با هزار جابجایی و فشار چکمه ها رو پای بچه کردم و یه نفس راحت کشیدم که…
هنوز آخیش گفتنم تموم نشده بود که بچه گفت : این چکمه ها لنگه به لنگه است

ادامه خواندن خاطره یک خانم مربی مهد کودک